Strony

Armia Krajowa



Rota przysięgi Armii Krajowej  
obowiązująca od lutego 1942r.

Przyjmowany:

"W obliczu Boga Wszechmogącego i Najświętszej Maryi Panny, Królowej Korony Polskiej kładę swe ręce na ten Święty Krzyż, znak Męki i Zbawienia, i przysięgam być wiernym Ojczyźnie mej, Rzeczypospolitej Polskiej, stać nieugięcie na straży Jej honoru i o wyzwolenie Jej z niewoli walczyć ze wszystkich sił - aż do ofiary życia mego. 

Prezydentowi Rzeczypospolitej Polskiej i rozkazom Naczelnego Wodza oraz wyznaczonemu przezeń Dowódcy Armii Krajowej będę bezwzględnie posłuszny, a tajemnicy niezłomnie dochowam, cokolwiek by mnie spotkać miało.
Tak mi dopomóż Bóg".


 Przyjmujący:
 "Przyjmuję Cię w szeregi Armii Polskiej, 
walczącej z wrogiem w konspiracji o wyzwolenie Ojczyzny. Twym obowiązkiem będzie walczyć z bronią w ręku. Zwycięstwo będzie twoją nagrodą. 
Zdrada karana jest śmiercią".

ARMIA KRAJOWA – największa konspiracyjna organizacja wojskowa w okupowanej Europie w czasie II wojny światowej, działająca na terenie Rzeczpospolitej Polskiej, okupowanej przez Niemców i ZSRR.
Głównym zadaniem Armii Krajowej było prowadzenie oporu zbrojnego przeciw okupantowi hitlerowskiemu i przygotowanie mającego wybuchnąć w sposobnej chwili ogólnokrajowego powstania (akcja „Burza”). Do czasu jego wybuchu planowano prowadzić walkę bieżącą, której podstawowymi formami działania miały być: sabotaż, dywersja, wywiad i propaganda oraz w późniejszym okresie działania partyzanckie.

RODOWÓD:
  • 27 września 1939r. – powołanie Służby Zwycięstwu Polski,
  • 13 listopada 1939r. – rozkazem Naczelnego Wodza powstaje Związek Walki Zbrojnej, opierający się na strukturach SZP.
  • 14 lutego 1942r. – rozkazem Naczelnego Wodza Polskich Sił Zbrojnych, gen. Władysława Sikorskiego przemianowanie Związku Walki Zbrojnej i Polskiego Związku Powstańczego na Armię Krajową, w której skład częściowo weszły: Bataliony Chłopskie (1943r.), Narodowa Organizacja Wojskowa (1942r.), Narodowe Siły Zbrojne (1944r.), Gwardia Ludowa WRN (1940r.) oraz Konfederacja Narodu (1943r.).
  • 19 stycznia 1945r. - rozwiązanie Armii Krajowej.   
         Po zakończeniu wojny część Akowców odmówiła dokonania demobilizacji i kontynuowała walkę w ramach Delegatury Sił Zbrojnych, Ruchu Oporu Armii Krajowej, Zrzeszenia Wolność i Niezawisłość, Konspiracyjnego Wojska Polskiego, Narodowej Organizacji Wojskowej, Narodowych Sił Zbrojnych, Wielkopolskiej Samodzielnej Grupy Operacyjnej „Warta” i innych. Masowe prześladowania członków tych organizacji, określanych w późniejszym okresie również jako ŻOŁNIERZE WYKLĘCI, trwały przez cały okres stalinowski.


KOMENDANCI ARMII KRAJOWEJ

Komendant Armii Krajowej podlegał Naczelnemu Wodzowi Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie. Funkcję tę pełnili:
 


od 27 września 1939r.
do marca 1940r. 
 generał dywizji
Michał Tokarzewski – Karaszewicz
pseudonim „Torwid".












od marca 1940r. 
do 18 czerwca 1940r. 
generał broni Kazimierz Sosnkowski
pseudonim „Godziemba”.







 



od 18 czerwca 1940r. 
do 30 czerwca 1943r. 
generał dywizji Stefan Rowecki
pseudonim „Grot”.














od lipca 1943r. 
do 2 października 1944r. 
generał dywizji Tadeusz Komorowski
pseudonim „Bór”.












od 3 października 1944r. 
do 19 stycznia 1945r. 
generał brygady Leopold Okulicki
pseudonim „Niedźwiadek”.








 STRUKTURA ORGANIZACYJNA AK:
Kwatera Główna składała się z siedmiu oddziałów:
  • organizacyjnego,
  • informacyjno - wywiadowczego,
  • operacyjno - szkoleniowego,
  • kwatermistrzostwa,
  • łączności,
  • biura informacji i propagandy
  • finansowego.
      Armia Krajowa posiadała również własnych duszpasterzy. 

      W styczniu 1943r., wydzielono odrębny pion organizacyjny AK - Kedyw (Kierownictwo Dywersji Komendy Głównej Armii Krajowej), który odpowiadał za przeprowadzanie akcji dywersyjnych i specjalnych. 
      W momencie maksymalnej zdolności bojowej (lato 1944r.) siły AK skupiały ponad 390 tysięcy żołnierzy w tym około 10 tysięcy oficerów. Kadrę oficerską sprzed wojny uzupełniali absolwenci tajnych kursów oraz przerzucani do kraju cichociemni.
       Armia Krajowa zaopatrywała się w sprzęt na drodze akcji bojowych (wyposażenie niemieckie), alianckich zrzutów oraz własnej produkcji.