Strony

Polska Walcząca


                                                      

POLSKA WALCZĄCA symbol w kształcie kotwicy, której człon w kształcie litery P -  symbolizuje Polskę, a ramiona literę W - walkę lub „kotwicę” – symbol nadziei na odzyskanie niepodległości. Spotykany często pod nazwą „Kotwica Walcząca”. Powszechnie stosowany w czasie II wojny światowej.


   „Kotwica”, jako znak Polski Walczącej pojawił się w Warszawie 20 marca 1942 r. Został wybrany z 27 propozycji zgłoszonych na konspiracyjny konkurs ogłoszony przez Biuro Informacji i Propagandy KG AK. Autorką (współtwórczynią) „Kotwicy” była najprawdopodobniej instruktorka harcerska Anna Smoleńska (28.2.1920–19.3.1943) ps. „Hania”, studentka historii sztuki na tajnym Uniwersytecie Warszawskim.


   Znak „kotwicy”, wzorem starszego o rok żółwia, rysowany był na murach i chodnikach okupowanego kraju jako graffiti. Widnieje również na tle orła w godle Konfederacji Polski Niepodległej. Od 2014 jest elementem oznaki rozpoznawczej Jednostki Wojskowej Komandosów.


   W czerwcu 2014 Sejm uchwalił ustawę o ochronie Znaku Polski Walczącej. Zgodnie z art. 1 ustawy znak, będący symbolem walki polskiego narodu z niemieckim agresorem i okupantem podczas II wojny światowej, stanowi dobro ogólnonarodowe i podlega ochronie należnej historycznej spuściźnie Rzeczypospolitej Polskiej. Otaczanie Znaku Polski Walczącej czcią i szacunkiem stało się prawem i obowiązkiem każdego obywatela Rzeczypospolitej Polskiej, a jego publiczne znieważanie podlega karze grzywny.

Ciekawostka:

   W pierwszych latach okupacji niemieckiej do córki zmarłego Rudolfa Wegnera, Ireny Rybotyckiej, zwrócił się Jerzy Jabłonowski (były adiutant marszałka Józefa Piłsudskiego) z pytaniem o zgodę na wykorzystanie sygnetu Wydawnictwa Polskiego R. Wegnera umieszczonego na okładce książki „Polowanie na potwory morskie” jako symbolu walki Polski z okupantem. 

  
  W czasie wojny część ludności polskiej jednoznacznie kojarzyła układ graficzny znaku „Kotwicy” z sygnetem Wydawnictwa Polskiego. Podobieństwo – a wręcz identyczność – obu symboli zwróciło też uwagę gestapo, które przeprowadziło w związku z tym rewizję w siedzibie wydawnictwa i nakazało zamalowanie sygnetu we wszystkich książkach przeznaczonych do dystrybucji.